Od października 2020 r. jest dyrektorem artystycznym Associazione Mittelfest, które od 1991 r. organizuje międzynarodowy festiwal teatru, muzyki, tańca i cyrku o tej samej nazwie. Na tym stanowisku znacznie rozszerzył rodzaj pracy Mittelfest, tworząc nowy festiwal, zarządzany z otwartym naborem, Mittelyoung, dla europejskich artystów poniżej 30 roku życia. Stworzył także Mittelland, program działań kulturalnych na linii Włochy-Słowenia. Pod jego kierownictwem artystycznym Mittelfest zaczął również produkować i zarządzać dystrybucją własnych produkcji, tak jak w przypadku Europeany Patrika Ourednika w reżyserii i z udziałem Lino Guanciale oraz międzypaństwowego projektu Inabili alla morte/Nezmozni umreti dla ESK 2025.

Adiunkt na Uniwersytecie Bolońskim w latach 2016-2022, w zakresie teorii reżyserii, historii reżyserii i dramaturgii przestrzeni scenicznej, uzyskał doktorat na Uniwersytecie w Pawii w 2021 r., gdzie ukończył studia jako student Almo Collegio Borromeo. Pracuje w teatrze od 2007 roku, najpierw jako asystent reżysera, a następnie jako drugi reżyser i dramaturg z Claudio Longhi, będąc zaangażowanym w produkcje dla niektórych głównych włoskich teatrów, takich jak Teatro Stabile di Torino, Teatro di Roma, Istituto Nazionale del Dramma Antico, Emilia Romagna Teatro Fondazione i Teatro della Toscana. W międzyczasie zaczął pracować samodzielnie nad dramatami i reżyseriami, często z muzyką na żywo, jak Chi non muore si ripete (2016, Festival di Torrechiara Renata Tebaldi / reżyseria i dramat), I pugni ricolmi d'oro (2016, Teatro della Toscana / dramat z Lino Guanciale i Silvią Rigon), La fattoria degli animali (2018, ERT Fondazione i FestivalFilosofia / reżyseria i dramat), La singolarità di Schwarzschild z Labatut (Mittelfest, Compagnia Orsini i Wrong Chiled, 2022) oraz La Cripta dei Cappuccini Josepha Rotha (Mittelfest, RAI FVG, RAI Radio3, 2024).

Przez lata, obok działalności zawodowej, regularnie kultywował również działalność naukową i dydaktyczną, zarówno na uniwersytecie, jak i w teatrze. Jest autorem esejów, które poprzez analizę niektórych studiów przypadku z epoki nowożytnej i współczesnej dotyczą reżyserii, dramatu, a w szczególności problemu relacji między językiem sceny a językiem literackim, a jednocześnie otwierają się na relacje między teatrem a nauczaniem oraz między teatrem a polityką. W 2021 roku opublikował książkę Sei racconti. Teatri occidentali oggi, a w 2022 roku opublikował swoje pierwsze angielskie tłumaczenie (wraz z Mauro Salvadorem) długiego eseju o filozofii i grach: Alexander R. Galloway, Gaming. Saggi sulla cultura algoritmica.
 

Od 2023 r. jest członkiem zarządu ItaliaFestival, krajowego stowarzyszenia we Włoszech, które reprezentuje wszystkie główne festiwale sztuk performatywnych.