Poprzednie swoje realizowane w Polsce przedstawienie, pokazywane na Boskiej Komedii „3siostry” przygotował belgijski reżyser w koprodukcji TR Warszawa i Narodowego Starego Teatru. Nad „Zmierzchem długiego dnia” Eugene’a O’Neilla, który w trakcie prób zamienił się w „Pewnego długiego dnia”, pracował już tylko z zespołem z Krakowa. Przedstawienie będzie zaskoczeniem dla fanów twórczości jednego z największych wizjonerów europejskiego teatru, bo prawdopodobnie jest to najbardziej ascetyczna z jego prac. Próżno szukać tu obrazów i efektów, z jakich słyną spektakle Percevala, który tym razem całkowicie schował się za aktorkami i aktorami Narodowego Starego Teatru. Miał absolutną rację, bowiem wszyscy są wspaniali, grają, jakby unosili się nad sceną, a kreacje do zapamiętania na długie lata tworzą wyróżniony prestiżową Nagrodą Zelwerowicza Roman Gancarczyk i – przede wszystkim – Małgorzata Zawadzka. Cała inscenizacja staje się zaś bolesną wiwisekcją rodziny w stanie nieodwracalnego rozpadu, spowodowanego przez alkoholowe uzależnienie. U Parcevala autodestrukcja dotyka wszystkich bez wyjątku, diagnoza jest bezlitosna. Z pozoru bardzo skromne to przedstawienie, a jednak robi piorunujące wrażenie.

→ po spektaklu spotkanie z twórcami prowadzi: Tomasz Domagała