W 1970 roku, podczas festiwalu Théâtre et rituel w Shiraz (Iran), Jerzy Grotowski – potwierdzając raz jeszcze swoją decyzję, że nie będzie już reżyserował przedstawień teatralnych – oddał hołd geniusz owi Jeana Geneta, jego postępowej wizji i pisarstwu, które uważał za „słowo rodzaju ludzkiego”. Do tego gestu-zdarzenia nawiązuje dziś przygotowany w międzynarodowym kolektywie twórczym spektakl Materiały do Pokojówek, w którym do inspiracji zaczerpniętych z oryginalnego tekstu Geneta dołączone zostały fragmenty Stabat Mater Furiosa Jean-Pierre’a Siméona, Umieram jako kraj Dimitrisa Dimitriadisa oraz Konstytucji Republiki Francuskiej.

Siedem kobiet z różnych stron świata zamkniętych w schronisku dla uchodźców poprzez niekończące się gry i intymne mikro-przedstawienia próbuje odsłonić swoje ukryte tożsamości, wypowiedzieć siebie na głos w języku, który dopiero tworzą wobec zgromadzonych – języku, którym nigdy tak naprawdę nie będą władać. W tym spotkaniu balansującym pomiędzy przesłuchaniem/naborem do spektaklu a przesłuchaniem/naborem w urzędzie pracy kwestia tożsamości staje się stopniowo drugorzędna – najważniejsza okazuje się godność. Godność TERAZ, a nie po śmierci.

W obsadzie artystki z różnych światów, o skrajnie różnych doświadczeniach, m.in. brytyjska aktorka Marie Walker, rosyjska choreografka i tancerka Katya Egorova, aktorka i pedagożka Monika Wachowicz, wreszcie aktorka i performerka Aleksandra Kugacz-Semerci.

---

Fot. Tobiasz Papuczys