„Identyfikując się jako przetrwanki, często milczymy” – mówi Hana Umeda. „Nie chcemy, aby na nasze żywe ciała była projektowana figura ofiary. Stajemy się niewidzialne przez ucieczkę od bycia postrzeganymi jako obiekty litości. Unikając konfrontacji z doświadczeniem gwałtu, skazujemy się na przymus powtarzania traumatycznej sytuacji lub jej aspektów w poszukiwaniu utraconej kontroli.

Swoim nowym, zrealizowanym w Komunie Warszawa, performensem artystka pyta, jak uczciwie opowiadać o gwałcie, nie idąc ani w tabuizację tematu, ani w sceniczną pornografię. Nazywa Rapeflower śledztwem przeprowadzanym na własnym ciele. Rozciąga przy tym doświadczenie gwałtu na stan ciągły, a nie jedno traumatyczne zdarzenie.

Hana Umeda przywołuje tradycję XIX-wiecznej sztuki wykonywanej w Japonii wyłącznie przez kobiety, która wielu z nich przynosiła doświadczenie przemocy. W niewielkich pomieszczeniach i w trakcie zamkniętych pokazów bywały ofiarami nadużyć seksualnych. Ruch, napięcie ciała, jego zamknięcie i zamrożenie – na to wszystko zwracały uwagę mistrzynie jiutamai przekazujące wiedzę kolejnym pokoleniom tancerek. Jedną z nich jest właśnie Hana Umeda.

---

UWAGA: Spektakl podejmuje temat gwałtu i przemocy seksualnej. Rekomendowany dla widzów powyżej 18 roku życia. W spektaklu występuje nagość. W spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe.

Jeśli doświadczyłaś gwałtu lub innego rodzaju przemocy seksualnej, możesz skorzystać z bezpłatnej pomocy w Punkcie pomocy kobietom po gwałcie prowadzonym przez Fundację Feminoteka. Wystarczy zadzwonić pod numer 888 88 33 88.

---

Fot. Patrycja Mic