Ostatnie lata to dla Eweliny Marciniak czas niezwykle intensywnej pracy i ogromnych sukcesów. Tyle że odnosiła je poza Polską – w Szwajcarii („Złoto Renu” Wagnera w Bernie), Austrii („Ifigenia” Bednarczyk jako jednak z dwóch premier tegorocznego festiwalu w Salzburgu), a przede wszystkim w Niemczech. Polska artystka swoje spektakle realizowała we Fryburgu, w Deutsches Theather w Berlinie, a przede wszystkim w Thalia Theather w Hamburgu, gdzie powstały jej najważniejsze inscenizacje, z nagrodzonym najbardziej prestiżową nagrodą Faust „Bokserem” według Szczepana Twardocha. Z adaptacją dwóch pierwszych tomów czteroksięgu Eleny Ferrante „Genialna przyjaciółki” artystka pierwszy raz pojawiła się w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Powstała pełna reżyserskiego szwungu pełna humoru, ostrych diagnoz społecznych inicjacyjna opowieść o młodości dwóch dziewczyn w cieniu Wezuwiusza. Rzecz o prawdziwym siostrzeństwie, zmaganiu z opresją świata, własną biologią i tłamszonymi marzeniami, w której zobaczy siebie niejedna kobieta (niezależnie od wieku), ale spektakl nie tylko dla pań. Dużo w nim również o męskich lękach i obsesjach, a także przemocy tak wszechobecnej w codziennym życiu, że aż niezauważalnej. Znakomite role wszystkich bez wyjątku aktorek i aktorów, a także budowana na żywo przez wybitnego multiinstrumentalistę Wacława Zimpela ścieżka dźwiękowa. Niezwykła jak całe to przedstawienie.

→ po spektaklu spotkanie z twórcami prowadzi: Tomasz Domagała