Jeden z najważniejszych polskich reżyserów ostatnich dwóch dekad po raz siódmy realizuje sztukę Williama Szekspira, jednak dopiero po raz drugi sięga po komedię. Poprzednio w Pradze przygotował „Miarkę za miarkę”, ale bynajmniej nie było radosne i jasne przedstawienie. Teatru lekkiego, łatwego i przyjemnego nie powinni również spodziewać się widzowie „Snu nocy letniej”, gdyż Jan Klata czyta jeden z najbardziej znanych tekstów autora „Hamleta” wbrew tradycji. W jego ujęciu jest to bezkompromisowa opowieść o świecie, w którym przemoc stała się normą i już nikt się jej nie dziwi, a mężczyźni dogłębnie nienawidzą kobiet. Zamiast beztroskiej zabawy i wiary w moc czarów elfów, także uśmiechniętego duszka Puka, Klata wciąga nas w senny koszmar, lepką marę, która męczy i dusi, ale nie możemy się z niej uwolnić. Mocne sekwencje podkreślają, iż społeczne patologie są nie do odwrócenia. Na przeciwległym biegunie zaś teatr Rzemieślników jako satyra na dzisiejszy dyktat politycznej poprawności w pełnym samozadowolenia środowisku sztuki, z frazami podsłuchanymi podczas prób innych, idących w awangardzie zmian twórców. Fantastyczne zespołowe granie aktorek i aktorów poznańskiego Teatru Nowego, ale szczególne wrażenie robi znakomita Antonina Choroszy – Tytania, jakiej na scenie jeszcze nie było.

→ po spektaklu spotkanie z twórcami prowadzi: Zuzanna Berendt